W Zamku zapoznamy się ogólnie z tematyką cechów, natomiast w Archiwum Państwowym w Katowicach – Oddziale w Cieszynie można obejrzeć historyczne dokumenty cechowe, zaś w muzeum Śląska Cieszyńskiego salę cechową.
Wystawa pokazuje najstarsze cechy miasta rozwijające się w Cieszynie, gdzie tradycje rzemiosła sięgają końca XV wieku. Wzmianki o sukiennikach, tkaczach, piernikarzach, piekarzach czy rzeźnikach możemy znaleźć w aktach z tego okresu. Wraz z rozwojem miasta przybywali przedstawiciele kolejnych rzemiosł. Dla większego bezpieczeństwa i sprawniejszego funkcjonowania łączyli się oni w bractwa nazywane cechami.
„Wyszliśmy od dokumentu księcia Bolesława I z roku 1416, który wymienił już i nadał pewne przywileje, m.in. cechowi rzeźników, który był jednym z najstarszych i najbardziej dochodowych cechów rzemieślniczych w Cieszynie oraz innych miastach dawnego Księstwa Cieszyńskiego – Bielsku, Czechowicach, Frydku, Frysztacie, Jabłonkowie, Ostrawie, Skoczowie i Strumieniu”, opowiada opiekun wystawy Władysław Żagan.
W tym samym dokumencie wymienieni zostali piekarze, do których z czasem dołączyli piernikarze przybywający do Cieszyna z innych rejonów Królestwa Czech. „Pierwsze dokumenty wystawiane dla piernikarzy pojawiają się w 1481 roku. Wytwarzane przez nich pierniki nie ustępowały smakiem znanym powszechnie piernikom toruńskim czy norymberskim”, dodaje Żagan.
Na ekspozycji dowiemy się wiele ciekawostek na temat cechu kuśnierzy, krawców, tkaczy, kowali, piwowarów, winiarzy, kupców i szewców. Cech tkacki zawiązał się jeszcze w średniowieczu, jednak pierwsze informacje na temat tkactwa w Cie-
szynie pochodzą dopiero z końca XV wieku.
Zainteresować mogą dane na temat cechu garncarzy, bowiem choć garncarstwo należy do najstarszych rzemiosł, pierwsze wzmianki o garncarzach w Cieszynie pochodzą z końca XVI wieku.
„Wyjątek stanowi Jabłonków, który mógł być od średniowiecza głównym ośrodkiem garncarskim na terenie księstwa. W okolicach Jabłonkowa wydobywano bowiem dobrej jakości glinę, nadającą się do lepienia garnków i innych naczyń. Tam też wykształcił się odrębny gatunek tzw. ceramiki jabłonkowskiej”, mówi Żagan.
